Serengeti National Park
Het Serengeti National Park is ongetwijfeld het beroemdste wildpark ter wereld. Het vormt te samen met de Ngorongoro Conservation Area, Lake Natron, Loliondo Game Area en de Masai Mara (in Kenia) het ‘Greater Serengeti’ ecosysteem (er staan geen hekken tussen de parken in het ecosysteem), waardoor dieren zich vrijelijk kunnen verplaatsen binnen een gebied van circa 25.000 km². In 1978 verklaarde UNESCO de Serengeti tot werelderfgoed. Het is het meest complexe en onaangeroerde ecosysteem op aarde.
De Serengeti ligt in het noordwesten van Tanzania en grenst aan het zuidelijke deel van de Masai Mara in Kenia. Dit zeer uitgestrekte wildpark is 14.763 vierkante kilometer groot en bestaat voornamelijk uit savannes en hier en daar granieten rotsformaties die door erosie onder de bodemlaag zijn vrijgekomen. De hoogte varieert van 900 tot 1800 meter en er heerst een aangename droge warmte.
Het Serengeti National Park behoort tot de fraaiste ter wereld. Niet alleen vanwege z’n enorme variatie aan wild, de enorme kuddes, de grote populatie aan roofdieren, maar ook om z’n spectaculaire landschap en weidse panorama’s. In de taal van de Masai betekent Serengeti “daar waar het land geen einde kent”. Het is de woonplaats van miljoenen wilde dieren, waaronder de zogenoemde ’Big Five’: olifanten, neushoorns, leeuwen (ca. 1500), luipaarden en buffels. Maar er leven hier ook zo’n 520 verschillende vogelsoorten.
Ieder jaar - wanneer de regenperiode aanbreekt - vindt in het gebied één van de grootste wildspektakels op aarde plaats - "the Great Migration". Zo’n twee miljoen gnoes, zebra’s en gazellen, trekken over de vlaktes naar het noorden op zoek naar plekken met vers gras en water. In hun kielzog volgen leeuwen, hyena’s, luipaarden, cheeta’s en wilde honden, en dit alles wordt gade geslagen door in de lucht cirkelende gieren en arenden.
In het centrale deel van het Serengeti loopt het riviertje Seronera. Langs de oever en voornamelijk gedurende de dag maakt u hier goede kans het luipaard te zien. De leeuwenpopulatie in het Serengeti is groot en bestaat voornamelijk uit grote families die binnen hun territoriale gebied jagen op buffels, zebra’s en gnoes.
Bijzondere diersoorten die juist hier voorkomen zijn de gestreepte hyena, de drie jakhalssoorten en de aardwolf. Ook voor vogelliefhebbers is de Serengeti een boeiend wildpark. Onderweg zult u een grote verscheidenheid aantreffen, variërend van de kleinste honingeter tot adelaars, kraanvogels en struisvogels.
Een derde van het park bestaat uit grasvlakten (savanne), afgewisseld door acaciabossen, riviertjes en moerassen. Uit de vlakte steken her en der plotseling ronde granieten heuvels omhoog, die ook wel ‘kopjes’ worden genoemd. In de buurt van de kopjes is vaak wat meer begroeiing en daardoor wat meer wild en gevogelte. In het midden van het park ligt het Seronera-dal - doorsneden door de gelijknamige rivier; het is één van de rijkste wildgebieden in het park.
Big Five
Het Masai Mara reservaat is het land van de “big five” waarbij de collectie bestaat uit: de leeuw, de olifant, de buffel, het luipaard en de neushoorn. De lijst van de grote vijf zijn tot stand gekomen door de oude jagers van weleer, voornamelijk op de moeilijkheidsgraad tijdens het jagen. Niet vanwege de omvang zoals normaal gedacht wordt en wat dan ook de reden is dat een nijlpaard niet geschaard wordt onder de “Big Five”.
Gnoe migratie - "the Great Migration"
Jaarlijks migreren er meer dan 1 miljoen gnoes vanuit het Serengeti National Park, op zoek naar het verse gras in de Masai Mara. Niet alleen gnoes komen naar de Mara, maar zij worden vergezeld door grote kuddes zebra’s en gazellen. Overal waar men kijkt ziet men tot in de verste verte op de glooiende heuvels enorme kuddes gnoes lopen. Volgens de Masai is de gnoe door god verkeerd samengesteld: "met een kop van een koe, benen van een antilope en de staart van een paard", waardoor ze ook wel de clowns van het dierenrijk worden genoemd. In het voorbij gaan maken de gnoes rare bokkensprongen terwijl ze hun rug krommen en wild met hen kop zwaaien om het daarna vervolgens op een lopen te zetten.
De grote trek vindt voornamelijk plaats rond juni/juli vanuit de Serengeti en rond augustus/september zijn de miljoenen gnoes naar de Masai Mara getrokken, geheel afhankelijk van onvoorspelbare neerslag in het totale ecosysteem. De gnoes lopen op de open savannes en grazen het nieuwe gras binnen de kortste keren weg waardoor ze constant op zoek zijn naar nieuwe verse weidegronden. Ze volgen het spoor van de lange regens waar het gras snel ontkiemt bij het vallen van het vele water. Onduidelijk is waarom de naar schatting 2 miljoen gnoes aangestuurd worden door enkele leiders. Eén van de leiders besluit op een dag te vertrekken richting de Masai Mara en andere gnoes volgen de leiders en zorgen ervoor dat lange slierten het landschap maskeren daar waar de grote trek begint en velen zich aansluiten.
Eenmaal aangekomen bij de kolkende Mara rivier stuwen de gnoes samen en raken ze allen opgewonden, waardoor ze samen een oorverdovend onrustig geloei voortbrengen. Op de plaatsen waar de gnoes de Mara-, Grumeti-, Botoledi- en de Talek-rivier oversteken wachten velen krokodillen als het grote schouwspel gaat beginnen. Veelal worden de gnoes door de anderen geduwd en gedwongen om in de kolkende rivier te springen, waarna ze de rivier overzwemmen om vervolgens aan overkant van de rivier de hoge zanderige oever te moeten beklimmen. Tijdens dit gruwelijke schouwspel worden velen vertrapt en raken anderen gewond. Karkassen drijven stroomafwaarts waar de krokodillen liggen te wachten. Voor die gnoes die gewond zijn geraakt is het twijfelachtig of ze de volgende dag nog leven, omdat ze een gemakkelijk prooi zijn geworden voor de vele roofdieren die met de kuddes meetrekken.
Loliondo Game Area
Loliondo is geen officieel natuurpark, waardoor er meer safariactiviteiten kunnen worden ondernomen dan binnen de grenzen van het Serengeti National Park, zoals wandelsafari’s en nachtelijke game drives.
Het Loliondo Game Area ligt ingeklemd tussen de Keniaanse grens (Masai Mara) in het noorden, het Ngorogoro Game Reserve in zuiden, het Serengeti National Park in het westen en Lake Natron in het oosten. Het gebied maakt deel uit van het ‘Greater Serengeti’ ecosysteem (er staan geen hekken tussen de parken in het ecosysteem), waardoor dieren zich vrijelijk kunnen verplaatsen.
De flora en fauna van Loliondo kunnen zich absoluut meten met die van de nationale parken in de naaste omgeving. Hierdoor is dit een perfecte locatie voor uw bijzondere safari. Drassige savanne, beboste heuvels, rivieren en de typische ’kopjes’ wisselen elkaar af. De kopjes (een Engels woord met een overduidelijke Nederlandse oorsprong) zijn grote ronde rotsblokken van graniet, die als eilandjes verspreid liggen in het landschap. Omdat ze boven het landschap uitsteken, bieden ze een perfect uitzichtpunt voor leeuwen en luipaarden, die er dan ook vaak gesignaleerd worden.
Er zijn hier weinig lodges; de meeste accommodaties zijn mobile tented camps. Omdat dit gebied tevens bewoond wordt door de Masai, is het mogelijk het dagelijkse leven van deze bijzondere bevolkingsgroep te ervaren.
Ndutu Area
Ndutu Area is vernoemd naar het Lake Ndutu en ligt op de grens van het Serengeti National Park en de Ngorongoro Conservation Area. Dit zijn de meest productieve en voedzame graslanden in de wereld.
Na de regens in november trekken de gnoes hierheen. Ze hebben het mineraalrijke gras nodig om hun jongen te voeden. In februari en maart voltrekt zich hier gedurende 4 weken een groot spektakel. Dan worden de jonge gnoes geboren en zijn de graslanden gevuld met duizenden jonge kalfjes. Na de geboorte van duizenden kalfjes in het begin van het jaar blijven de gnoes enkele maanden in dit gebied, samen met hartebeesten (soort antilope), gazellen en trekvogels.
Wanneer de regen stopt, in mei en juni, en de vlakte opdroogt, trekken de gnoes weer via het westen terug naar het noorden. Ze worden daarbij vergezeld door witte ooievaars, steppenkiekendieven en slechtvalken.
Baron Hugo van Lawick
Meer dan dertig jaar lang filmde de Nederlandse natuurfilmer Baron Hugo van Lawick vanuit Ndutu in de Serengeti. Van Lawick legde in zijn films de nadruk op de individualiteit van dieren. Dit werd hem, tot niet zo lang geleden, door wetenschappers nogal kwalijk genomen. Door de dramatische opbouw van zijn films wist hij ook moeiteloos met zijn films, zoals ’Serengeti Symphony’ en ’The Leopard Son’, de bioscoop te halen.
Olduvai Gorge
Olduvai Gorge is een diepe kloof van ongeveer 45 kilometer lengte in de Great Rift Valley, tussen de Ngorogoro Conservation Area en het Serengeti National Park. De kloof is genoemd naar de wilde sisalplant, waarvan de Masai naam Oldupaai luidt.
Olduvai Gorge is een van de belangrijkste prehistorische vindplaatsen ter wereld. In 1959 vonden de antropologen Mary en Louis Leakey hier 1.8 miljoen jaar oude overblijfselen van de eerste mens. Later - in 1979 - deed ze een nog indrukwekkender ontdekking: 3,5 miljoen jaar oude menselijke voetsporen. Daarom wordt Olduvai Gorge ook wel "de wieg der mensheid" genoemd. Er is een klein museum waar men de vondsten van de antropologenfamilie kan bezichtigen.
Dat de prehistorische vindplaats in Olduvai Gorge aan het licht is gekomen, heeft te maken met een samenloop van omstandigheden. Miljoenen jaren geleden lag hier een groot meer. De oevers waren bedekt met verschillende lagen vulkanische as. Eerst veranderde zo’n 500.000 jaar geleden door seismische activiteit de loop van een riviertje. Dankzij de erosie die dientengevolge plaatsvond, werden zeven lagen (‘bedden’) in de kloof blootgelegd. Vondsten in deze ‘bedden’ geven een goed beeld van de ontwikkeling van de mens. De oudste artefacten zijn 2 miljoen jaar oud, maar ook zijn er fossiele resten van menselijke voorouders ontdekt die wel 2,5 miljoen jaar oud waren.