Damaraland

Damaraland ligt in het noordwesten van Namibië. Het gebied is droog en dunbevolkt, het ligt direct achter de Skeleton Coast en ten noorden van de hoofdweg naar Swakopmund en ten zuiden van Kaokoland. Ofschoon Damaraland eigenlijk een steenwoestijn is, wordt het door veel mensen als het mooiste deel van Namibië gezien. U vindt hier naast een schitterend ongerepte natuur ook veel wild, zoals oryxen, springbokken, jakhalzen, struisvogels, zeldzame zwarte neushoorns en woestijnolifanten. Het landschap is zeer indrukwekkend met haar diepe, vaak droge rivierbeddingen, kopjes, rotspartijen, uitgestrekte vlakten en interessante flora. Maar u vindt er ook oeroude rotstekeningen en geologische rotsformaties als Organ Pipes en Burnt Mountain.

Damaraland dankt haar naam aan de Damara bevolking, ook wel aangeduid als Bergdamara. De Damara is van oorsprong een Khoi Khoi-stam, waarschijnlijk afkomstig uit West Afrika. Hun taal is aan de Khoi-taal verwant, maar de huidskleur van de Damara is donkerder dan van de Nama of andere kleurlinggroepen. Aangenomen wordt dat de Damara al in het gebied woonden voordat de Herero in de 18e eeuw en de Nama in de 19e eeuw arriveerden. Tegenwoordig wonen er nog zo’n 100.000 Damara in Damaraland.

In Damaraland wonen ook Herero en Himba (waarvan de meeste in het meer noordelijk gelegen Kaokoland wonen). De Herero hebben zich verspreid over heel noordelijk Namibië en u ziet hen ook veel in de grote steden, zoals Windhoek en Swakopmund. Herero-vrouwen kleden zich vaak in kleurrijke, opvallende (en warme) Victoriaanse jurken met grote hoeden.Het zuidelijk deel van Damaraland is een fascinerend hoogland gebied met heuvels en bergen, rotsformaties, droge beddingen, acaciabomen en blauwe luchten. Diverse bergtoppen domineren het landschap, zoals de Spitzkoppe in het zuiden, nabij de B2 (1784 meter) en de Brandberg bij Uis (2.573 meter). De belangrijkste attractie in deze regio is Twijfelfontein, een vallei waarin op talloze oeroude rotstekeningen zijn gevonden. De bron in de vallei stond even vaak droog als vol water - voor bewoners was het altijd twijfelachtig of er water aanwezig zou zijn.

Twyfelfontein

Twyfelfontein is wereldberoemd dankzij de vele prachtige rotstekeningen die op de rode zandsteen zijn gemaakt. Veel van deze tekeningen zijn vele duizenden jaren oud en stellen vaak dieren voor waarvan sommige soorten niet meer in dit gebied leven. De meest recente schilderingen zijn waarschijnlijk in de 19e eeuw door bosjesmannen gemaakt.

Organ Pipes

De Organ Pipes zijn bijzonder gevormde basaltblokken in de buurt van de Burnt Mountain. Deze berg is 120 miljoen jaar geleden overspoeld door vulkanisch magma, waarbij de hele berg is verkoold. Er is nog steeds geen begroeiing mogelijk.

Brandberg

Een andere bijzondere berg is de Brandberg, het hoogste bergmassief van Namibië. Het is mogelijk om deze te beklimmen. Op de berg vindt u in kloven, nissen en grotten meer dan 43.000 rotstekeningen, waaronder de bekende White Lady.

Petrified Forest

Het Petrified Forest (Versteend Woud) bestaat uit een verzameling versteende bomen van ongeveer 300 miljoen jaar oud. De bomen zijn waarschijnlijk aangespoeld, en zo goed geconserveerd dat het moeilijk is ze van echte bomen te onderscheiden.

Het noordelijke deel van Damaraland wordt gekenmerkt door uitgestrekte hoogland vlaktes met her en der begroeiing. De overheid heeft hier een aantal grote concessies afgegeven waar privélodges zijn gevestigd, die de verplichting hebben een goede balans in te brengen tussen toerisme en de zorg voor de lokale bevolking. Eén van de belangrijkste activiteiten vanuit deze lodges betreft de zoektocht naar kuddes woestijnolifanten. De olifanten trekken door de hele regio heen, speurend naar water.

Woestijnolifanten

In Damaraland heeft u goede kans om woestijnolifanten te zien rondtrekken. Woenstijnolifanten hebben zich aangepast aan de hele speciale leefomstandigheden in dit deel van Namibië. Olifanten houden van bomen met groen blad en (veel) water - gemiddeld zo’n 100 tot 200 liter per dag. Overal in Afrika leven olifanten daarom op plaatsen met voldoende drinkwater. Maar in Damaraland is is er nauwelijks water en groenblad aan de bomen. De woestijnolifanten moeten hun voedsel daarom over lange afstanden bij elkaar zien te schrapen. De dieren leggen gemakkelijk 70 kilometer per dag af en zijn gewend geraakt aan een veel lagere waterbehoefte. Zij drinken dagelijks slechts 25 tot 50 liter en kunnen zelfs een aantal dagen zonder water. En gek genoeg gaan ze ook extra voorzichtig om met de schaarse begroeiing.