Economie in Zimbabwe

De macro-economische situatie is de sinds 1999 gestaag verslechterd. In 2001 was er een negatieve groei van zo’n 7%, werkloosheid van ruim 60% en hyperinflatie van maar liefst 109%. Invoering van prijscontroles op basisbehoeften midden-2001 bracht de economie daarbij een nieuwe slag toe, omdat bedrijven niet beneden de kostprijs kunnen produceren. De private sector is sterk verzwakt, veel bedrijven gaan over de kop. Tevens heeft President Mugabe het Enhanced Structural Adjustment Programme (ESAP) in niet mis te verstane bewoordingen publiekelijk afgewezen. Ook voortdurende deelname aan het DRC-conflict vormt een zware belasting voor de staatskas. Het Nederlandse bedrijfsleven maakt zware tijden door in Zimbabwe. Bijna alle bedrijven hebben grote problemen het hoofd boven water te houden. Nederlandse boeren wordt het werken en leven onmogelijk gemaakt, in weerwil van de Investerings Beschermings Overeenkomst (IBO). Nederlandse industriële bedrijven kregen te maken met stakingen en intimidatie geïnstigeerd door eerdergenoemde regeringsgerelateerde vakbond. Uitbreidingsinvesteringen worden, op enige uitzonderingen na, niet meer gedaan; Nederlandse bloementelers worden nu gehinderd in hun exportactiviteiten.

Dit alles heeft geleid tot stijging an de armoede; inmiddels leeft ruim 60% van de bevolking onder de armoedegrens. Vanwege natuurlijke oorzaken (overstromingen in sommige regio’s, droogte in andere), maar vooral als gevolg van de politieke onrust (vele boeren hebben niet of minder kunnen aanplanten dan normaal), zijn voedseltekorten ontstaan en dreigt hongersnood. Ook het komende jaar zijn de vooruitzichten voor de armen somber. Volgens de begroting voor 2002 is het budget voor defensie en politie sterk toegenomen en het budget voor de sociale sectoren relatief sterk gedaald. Vermindering van donorsteun heeft negatieve consequenties voor onderwijs en gezondheidszorg. Algemeen punt van zorg is daarnaast de HIV/AIDS epidemie, die sterk blijkt te stijgen. Een kwart tot een derde van de volwassenen is HIV positief en het aantal aidswezen bedraagt nu al zo’n 700.000. De regering lijkt zich nog onvoldoende bewust van de enorme consequenties hiervan voor de toekomstige sociaal- economische ontwikkeling van het land en voor het functioneren van de overheid.